Το Μουντιάλ των Φτωχών

Πολλοί χάρηκαν με τον αποκλεισμό της Βραζιλίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο: Λάτρεις της ολλανδικής μαγείας, όσοι για κάποιον (ακατανόητο, για τον υπογράφοντα) λόγο δεν χωνεύουν τους Βραζιλιάνους, καθώς και αυτοί που πιστεύουν πως οι εκπλήξεις είναι το αλατοπίπερο του ποδοσφαίρου.

Αυτό το τελευταίο έχει ισχυρή βάση, ωστόσο όσοι σαγηνεύτηκαν από δύο μεγάλες φουρνιές ολλανδών παικτών και δύο μεγάλες ομάδες που έφτιαξαν για τη χώρα τους, όσοι θαύμαζαν μαγεμένοι Κρόιφ, Νέεσκενς, Ρένζενμπρινκ και, αργότερα, Γκούλιτ, Ράικαρντ και (βεβαίως…) Φαν Μπάστεν, μάλλον από απωθημένο θα τρέφουν προσδοκίες για τη σημερινή εθνική Ολλανδίας.

Βέβαια, έχουμε και το προηγούμενο της Δανίας: Δεν πήρε τίποτε όταν είχε τη μεγάλη ομάδα και κέρδισε το Ευρωπαϊκό με μία ασήμαντη εθνική.

[Για να μην πούμε για την Ελλάδα του 1970 σε σύγκριση με του 2004…]

Εμπορικό προϊόν

Το πρόβλημα όμως είναι αλλού: Η Βραζιλία είναι ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει το παγκόσμιο ποδόσφαιρο σήμερα, αγωνιστικά και εμπορικά. Άρα, το Μουντιάλ φτώχυνε με τον -πρόωρο- αποκλεισμό της.

Επί πλέον, χάθηκε η ευκαιρία να δούμε έναν τελικό χωρίς προηγούμενο: Βραζιλία – Αργεντινή. Οι “αιώνιοι” του λατινοαμερικανικού ποδοσφαίρου θα έρχονταν για πρώτη φορά σε σύγκρουση σε τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου και μάλιστα διαθέτοντας τις καλύτερες ομάδες του θεσμού (σύμφωνα με όσα έχουν φανεί έως αυτήν τη στιγμή) και με κερασάκι στην τούρτα τον προφήτη – σαλτιμπάγκο του αθλήματος στον πάγκο της Αργεντινής.

Οι Βραζιλιάνοι πλήρωσαν την υπεροψία τους (“τους έχουμε για τέσσερα γκολ”, θα σκέφτονταν στην ανάπαυλα οι παίκτες του Ντούγκα), αλλά και την απειρία τους στη διαχείριση καταστάσεων όπως αυτή που διαμορφώθηκε μετά το 2-1 (δεν είχε χρειασθεί ποτέ στο πρόσφατο παρελθόν να γυρίσουν ματς).

Η αδοκίμαστη με σοβαρούς αντιπάλους Αργεντινή θα δώσει αποδείξεις με τους Γερμανούς (των οποίων η αυτοπεποίθηση μεγαλώνει παιχνίδι με παιχνίδι) και αν δεν τα καταφέρει και αυτή, τότε θα έχουμε πολύ περίεργους ημιτελικούς, εκτός απροόπτου με μόνο ένα από τα φαβορί (την Ισπανία) να συνεχίζει.

[Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχουν διεξαχθεί ακόμη οι δύο τελευταίοι προημιτελικοί.]

Είναι πολύ πιθανόν, λοιπόν, το Παγκόσμιο Κύπελλο της Νοτίου Αφρικής να καταλήξει να είναι το Μουντιάλ των Φτωχών. Θα πεί κανείς, είναι φτωχοί οι Γερμανοί και οι Ολλανδοί; Ναι, στο σημερινό ποδόσφαιρο είναι Σταχτοπούτες.

Προσθέστε σε αυτά την εγκληματικότητα που ταλανίζει τη διοργάνωση, την ενοχλητική χαριτωμενιά της βουβουζέλας και, κυρίως, τα διαιτητικά αίσχη.

Τι μένει; Μένουν και κάποια θετικά:

• Λίγη παραπάνω ξινίλα στην ελάχιστα συμπαθή φάτσα του Μπλάτερ.
• Η μαγεία του παραμυθιού της Σταχτοπούτας, η δίκαιη τιμωρία της βραζιλιάνικης αλαζονείας, της αγγλικής αμετροέπειας, της γαλλικής αυτοδιάλυσης και της ιταλικής ανοστιάς.