Κάτι τρέχει με το Λουκά…

Πρόκειται για φαινόμενο: Οι οπαδοί της ομάδας του τον αποδοκιμάζουν σε κάθε ευκαιρία, τα λάθη του και οι αγωνιστικές του αδυναμίες κοστίζουν ήττες και αποκλεισμούς κάθε λίγο και λιγάκι, αλλά όλοι οι προπονητές ξεκινούν την ενδεκάδα από αυτόν. Το μυστήριο που περιβάλλει το Λουκά Βύντρα.

Ο ΠΑΟ αποκλείσθηκε από τον Πανσερραϊκό λόγω της συνολικά αφελούς απόδοσης των γηπεδούχων (με μόνη εξαίρεση το Χριστοδουλόπουλο). Η ευθύνη για την αποτυχία βαρύνει τους περισσότερους παίκτες και τον προπονητή που δεν κατάφερε να τους εμπνεύσει σοβαρότητα. Συνηθισμένο περιστατικό για το φετεινό Παναθηναϊκό (που πιάνει υψηλά επίπεδα απόδοσης στα μεγάλα παιχνίδια και χαλαρώνει υπερβολικά στα δευτερεύοντα, με αποτέλεσμα να γκελάρει).

Εξ ίσου συνηθισμένο είναι όμως να συνδέεται μία ήττα με την απόδοση του Λουκά.

Η αφηρημάδα του στο πρώτο -καθοριστικό- γκολ (προσέξτε πότε προσέχει ότι υπάρχει παίκτης στην πλευρά του) και το πέναλτι στο δεύτερο γκολ (άτσαλο και αχρείαστο, αφού υπάρχει δίπλα συμπαίκτης του να καλύψει τη φάση) τον αναδεικνύουν ως τον παίκτη με το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για την αποτυχία.

Και όμως, εκτός απροόπτου την Τρίτη ο Παναθηναϊκός θα του εμπιστευθεί μία θέση στην άμυνά του στο σημαντικότερο παιχνίδι της χρονιάς (όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα), απέναντι σε μία επίθεση – φωτιά.

Όπως, δηλαδή, γίνεται από τότε που η τύχη τον έφερε στην Παιανία.

Τα υπέρ και τα κατά

• Ας δούμε τι βλέπουν στον παίκτη όλοι οι προπονητές του τα τελευταία χρόνια: Εξαιρετική ικανότητα στα μαρκαρίσματα, δύναμη, ταχύτητα, προσόντα στο ψηλό παιχνίδι, βολικό χαρακτήρα (παίκτης του προπονητή).
• Τι (κάνουν πως) δεν βλέπουν: Αδικαιολόγητα και αβίαστα λάθη ακόμη και σε εύκολες κοντινές μεταβιβάσεις, αστοχία στις σέντρες, πλημελή κάλυψη χώρου, τρικυμία εν κρανίω σε κρίσιμες στιγμές (π.χ. βλακώδες πέναλτι εκτός έδρας με Λανς που οδήγησε σε αποκλεισμό, κουτό φάουλ στη Μαδρίτη με την Ατλέτικο που οδήγησε σε ήττα, απώλεια της πρώτης θέσης στον όμιλο, δυσκολότερη κλήρωση και… αποκλεισμό, αναίτιο πούλημα της μπάλλας έξω από την περιοχή που οδήγησε στην ισοφάριση της Βέρντερ στον ΟΑΚΑ).

Ιδιαίτερα, η αδυναμία του στις μεταβιβάσεις είναι αδιανόητη για επαγγελματία ποδοσφαιριστή.

Η επιμονή των προπονητών στο Βύντρα φθάνει στο σημείο να του αλλάζουν θέσεις, ώστε να του βρουν θέση στην ενδεκάδα. Έχει παίξει δεξί μπακ, αριστερό μπακ, σέντερ μπακ, ανασταλτικός χαφ.

Παρ’ όλα αυτά, οι αδυναμίες του επιμένουν. Ακόμη και τη βραδυά του μεγάλου του προσωπικού θριάμβου (“ΠΑΟΚ σ’ αγαπώ, ΠΑΟΚ είσ’ ο ένας, δύο από το Βύντρα δεν έφαγε κανένας”), την ώρα που το ΟΑΚΑ αντηχούσε από τις ιαχές με το όνομά του, μόλις είχε βάλει το δεύτερο προσωπικό του γκολ, έδωσε χωρίς καμμία πίεση έξω από την περιοχή τη μπάλλα στον πιο επικίνδυνο κυνηγό της αντιπάλου, που παρά λίγο να σκοράρει.

Τα κωμικά του λάθη έχουν κατά καιρούς οδηγήσει την κερκίδα σε μία ανθρωποφαγική στάση απέναντι στον παίκτη, που βεβαίως δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο την προσπάθειά του να βελτιωθεί. Με αυτό το δεδομένο, ίσως θα ήταν σοφότερο για την ομάδα του και για τον ίδιον (περισότερο για αυτόν) να είχε γίνει δεκτή μία από τις προτάσεις για μεταγραφή του στο εξωτερικό.

Το αγαπημένο παιδί

Τα χρόνια περνούν, βελτίωση δεν υπάρχει, οι προπονητές αλλάζουν με το Λουκά να έχει πάρει στο σπίτι του φανέλλα βασικού και οι αδυναμίες του εξακολουθούν να κοστίζουν στην ομάδα του.

Η εξήγηση που προσφέρουν μερικοί για το ανεξήγητο φαινόμενο Βύντρα είναι ότι είναι το αγαπημένο παιδί της διοίκησης (άλλωστε, και το καλοκαίρι που μας πέρασε φρόντισε ο Παναθηναϊκός να μην αποκτήσει σέντερ μπακ ολκής, η παρουσία του οποίου εκ των πραγμάτων θα στερούσε συμμετοχές από το Λουκά).

Ακόμη και αν αληθεύει, η συνωμοσιολογική αυτή προσέγγιση δεν αρκεί, καθώς σε ομάδες σαν τον ΠΑΟ οι προπονητές παίζουν την καριέρα τους σε κάθε παιχνίδι. Εκτός αυτού, η θεωρία δεν εξηγεί γιατί τον ζητούν για μεταγραφή σύλλογοι του εξωτερικού.

Οι προπονητές εκτιμούν ιδιαίτερα τα θετικά του και υποκύπτουν στην πρόκληση να προσπαθήσουν τον “στρώσουν”.

Η πιθανότερη εξήγηση έχει στη ρίζα της την ανθρώπινη ματαιοδοξία.

Το πιθανότερο είναι ότι οι προπονητές εκτιμούν ιδιαίτερα τα θετικά του και υποκύπτουν στην πρόκληση να προσπαθήσουν τον “στρώσουν”. Η ματαιοδοξία τους τούς οδηγεί στη σκέψη ότι θα πετύχουν εκεί που οι προκάτοχοί τους απέτυχαν. Βλέπουν τα λάθη και τις αδυναμίες και λένε ότι αυτά διορθώνονται.

Επειδή όμως η ματαιοδοξία (όπως τα περισσότερα ελαττώματα) πληρώνεται, μέχρι οι προπονητές να καταλάβουν πως στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν διορθώνονται, συνήθως έχουν αλλάξει δουλειά…