Ο Δημήτριος Ιωαννίδης της Αριστεράς;

Οι διαφορές είναι μεγαλύτερες από τις ομοιότητες, η σύγκριση άδικη και ασεβής. Αλλά ο Αλέξης Τσίπρας κινδυνεύει να βάλει τη σφραγίδα του σε μία καταστροφή, μέσα από την προσωπική του πλάνη. Όπως ο δικτάτορας.

Πώς μπορεί να αισθάνεται ο πρωθυπουργός αυτήν την ώρα, συνειδητοποιώντας ότι οι μισοί και βάλε είναι έτοιμοι να μας κάνουν έξωση και δεν είναι πλέον διατεθειμένοι να συνδιαλλαγούν;

Μήπως όπως ο Ιωαννίδης τη στιγμή που αντελήφθη πως η τουρκική αποβατική δύναμη έφτανε στην Κύπρο;

Ο Ιωαννίδης στοιχημάτισε πως οι Τούρκοι δεν θα κινηθούν. Ο Τσίπρας πόνταρε στο ότι οι δανειστές θα φοβηθούν και θα υποκύψουν.

Τον Ιωαννίδη τον παραπλάνησαν οι Αμερικανοί. Τον Τσίπρα, ο Βαρουφάκης.

Τον Ιωαννίδη τον εξαπάτησαν οι ΗΠΑ, ένας παράγων έξω από το δικό του έλεγχο. Τον Τσίπρα τον παρέσυρε ο υπουργός του. Τον ανέδειξε ο ίδιος, ο ίδιος του ανέθεσε την τύχη της χώρας.

Ο Ιωαννίδης κατέλαβε την εξουσία για να σταματήσει τους «προσκυνημένους που ξεπουλούσαν τον αγώνα τους». Ο Τσίπρας κέρδισε τη λαϊκή εντολή, καταγγέλλοντας τους αντιπάλους του ως ενδοτικούς «νενέκους».

Έπαιξαν και οι δύο εν ου παικτοίς. Υπάρχει όμως μία διαφορά, πιο σημαντική από όλες, που αφορά την ευρύτερη κοινωνία.

Οι 2.245.978 ψηφοφόροι του Τσίπρα οφείλουν να μοιραστούν το βάρος της ευθύνης.

Ο Ιωαννίδης έκανε ό,τι έκανε μόνος του, ως αδίστακτος δικτάτορας. Ο Τσίπρας, ως εκλεγμένος πρωθυπουργός, με την ψήφο του 36,34%.

Αυτοί οι 2.245.978 οφείλουν να μοιραστούν το βάρος της ευθύνης. Αν επί των ημερών του πρώτου πρωθυπουργού της Αριστεράς έρθει το χάος και η δυστυχία, κανείς δεν θα είναι άμοιρος ευθυνών.

Δεν υπάρχει μοιραίος άνθρωπος. Ο Τσίπρας δεν είναι Ιωαννίδης.