Δύση ή Ανατολή

Η σύγκρουση έπρεπε να φθάσει σε κάποιου είδους κορύφωση. Υπ’ αυτήν την έννοια (μόνον αυτήν), ορθώς έπραξε ο Τσίπρας που προκήρυξε δημοψήφισμα.

Η σύγκρουση κρατά αιώνες, ίσως από την εμφάνιση των Φράγκων στο χώρο. Μας θέτει ενώπιον ενός θεμελιώδους ερωτήματος: Δύση ή Ανατολή.

Η Δύση είναι ο ορθός λόγος, η ανεκτικότητα, η ποικιλότητα, οι ελευθερίες, η ασφάλεια του εθνικού χώρου, η δυνατότητα μετακίνησης ανθρώπων, κεφαλαίων, πάνω απ’ όλα ιδεών, η ελπίδα για επιστροφή -κάποια στιγμή- στην ευημερία.

Η Ανατολή είναι ο μυστικισμός, η μονολιθικότητα, ο αυταρχισμός, η απομόνωση, ο εθνικός κίνδυνος και, στην παρούσα συγκυρία, η βέβαιη εξαθλίωση και ο διχασμός που θα κάνουν τα βάσανα των τελευταίων πέντε ετών να μοιάζουν με αξιοπρεπή επιβίωση και ειρηνική συμβίωση. Παραδόξως, κύριος εκπρόσωπος της Ανατολής στη σημερινή Ελλάδα είναι μία εκδοχή της Αριστεράς, παρ’ ότι η Αριστερά είναι γνήσιο τέκνο της Δύσης.

Εδώ και διακόσια χρόνια, μέσα από πολέμους, κατοχές, δυστυχίες, λιμούς, λοιμούς και καταποντισμούς, η ελληνική κοινωνία δεν έχασε ποτέ την πυξίδα της: έκανε αταλάντευτα βήματα προς τη Δύση.

Θα γίνουμε η πρώτη γενεά Ελλήνων που θα στρέψουμε την κοινωνία προς τα πίσω;