Φαιδρή και επιζήμια

Τα είδαμε και πέρυσι. Η γνωστή οικογενειακή φωτογραφία στη θαλαμηγό του προέδρου της ΠΑΕ Παναθηναϊκός δημοσιεύθηκε πρωτοσέλιδη στις περισσότερες αθλητικές εφημερίδες και γέμισε αυτοπεποίθηση τον κόσμο της ομάδας.

Αυτοπεποίθηση που όμως δεν εδραζόταν σε κάτι που να έχει σχέση με κάποια αποδεδειγμένη ικανότητα της ομάδας να πετύχει τους στόχους που είχε θέσει στον εαυτό της. Και αυτό φάνηκε στη διάρκεια της σεζόν.

Τουλάχιστον, πέρυσι τέτοια εποχή το κορόϊδο ήταν ο Ολυμπιακός, που την πάτησε με αντίπαλο το προσφυγικό σωματείο της Αμμοχώστου. Όμως, η ηγετική ομάδα του Παναθηναϊκού είχε την ευκαιρία να διαπιστώσει αργότερα πόσο ανούσια ήταν η αλαζονεία της, χάνοντας εύκολα και το πρωτάθλημα και το κύπελλο.

Αντί να διδαχθεί από την εμπειρία, έκανε το αντίθετο: Όχι μόνο δεν διόρθωσε τις λειτουργικές αδυναμίες της ομάδας (αυτές ας μην τις ξαναπιάσουμε εδώ), αλλά επέτρεψε στην αυτάρεσκη αλαζονεία της να υποτροπιάσει.

Ειρωνικές δηλώσεις του προέδρου της ΠΑΕ για τον Ολυμπιακό, θριαμβολογίες για τις μεταγραφές, απειλητικές δηλώσεις του Σισέ (θα σας φάω ζωντανούς -που λέει ο λόγος- και άλλα χαριτωμένα), αντιμετώπιση της Σπάρτα σαν να είναι η Ρέικιαβικ (πελάτες του ΠΑΟ -λέει- οι Τσέχοι, το είπε και ο συνάδελφος που περιέγραψε τον αγώνα).

Στον Ολυμπιακό το αμάρτημα της αλαζονείας μπορεί να κοστίζει σε πολλές περιπτώσεις, δεν δικαιολογείται, αλλά τουλάχιστον εξηγείται: παίρνουν τον ένα τίτλο μετά τον άλλον. Στον Παναθηναϊκό πού τη βρήκαν τη βεβαιότητα πως είναι οι καλύτεροι και θα τα σαρώσουν όλα;

Το πρόβλημα δεν είναι ότι γελάει ο κόσμος μαζί τους – άλλωστε, μπορεί την άλλη Τρίτη το βράδυ το κλίμα να έχει μεταστραφεί.

Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι η αλαζονεία αυτή τυφλώνει τους ανθρώπους της ΠΑΕ και δεν τους επιτρέπει να δουν και να αντιμετωπίσουν τις πασιφανείς αδυναμίες της ομάδας και της εταιρείας. Γι’ αυτό και είναι επιζήμια, εκτός από φαιδρή.