Γήπεδο στο Σύνταγμα!

“Όλα τα προβλήματα της Ελλάδας ανάγονται σε ένα: ότι δεν τηρούνται οι νόμοι”. Αυτό μου έλεγε ένας πρώην φίλος μου, μεγαλοεκδότης, με την άνεση του ανθρώπου που δεν έχει πάρε – δώσε με το ελληνικό δημόσιο. Το πόσο δίκηο έχει φαίνεται από το γεγονός ότι ακόμη και το κράτος προτιμά να κάνει τις δουλειές του στα όρια της νομιμότητας. Κάτι τέτοιο μυρίζει και η υπόθεση του γηπέδου του ΠΑΟ στο Βοτανικό, όπως και διάφορες προηγούμενες.

Η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας υπέρ της αναστολής των έργων για το εμπορικό μέρος της διπλής ανάπλασης στο Βοτανικό είναι προσωρινή. Είπαν δηλαδή οι δικαστές: “Δεν θα βάλουμε εμείς το κεφάλι μας στο στόμα του λύκου, ας αποφασίσει το δικαστήριο όταν φθάσει η ώρα. Προς το παρόν, αναστέλλονται οι εργασίες και βλέπουμε”.

Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση (π.χ. μία αστική διαφορά μεταξύ δύο επιχειρήσεων ή πρώην συζύγων), θα έλεγα ότι είναι απόφαση σιγουρατζίδικη (“άσε άλλους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα στην κύρια προσφυγή”). Εδώ όμως, αν ήθελαν οι δικαστές να βγάλουν την ουρά τους απ’ έξω, θα έδιναν το πράσινο φως να ξαναρχίσουν τα έργα και θα παρέπεμπαν τους 130 προσφυγόντες στην επί της ουσίας εκδίκαση το Μάρτιο.

Το εύκολο θα ήταν να υποκύψουν στις πιέσεις της ΠΑΕ Παναθηναϊκός και των εκατομμυρίων οπαδών του συλλόγου, διότι όλοι καταλαβαίνουμε ότι ο Παναθηναϊκός είναι πολύ μεγαλύτερο κοινωνικό μέγεθος από το ΣΥΡΙΖΑ, ιδίως τώρα που το πρώην κόμμα της ανανεωτικής αριστεράς χρεώνεται πλέον από πολλούς με ανευθυνότητα μετά το ρεσιτάλ που έδωσε στα “Νεοδεκεμβριανά”.

Όμως, παρά τις αφόρητες πιέσεις Βαρδινογιάννη – Βωβού και λοιπών, το ΣτΕ κατέληξε στην απόφαση να σταματήσουν τα έργα, άρα όντως υπάρχουν σκοτεινά σημεία στη νομιμότητα – συνταγματικότητα της διπλής ανάπλασης (όχι απαραίτητα παρανομίες -αυτό θα κριθεί επί της ουσίας το Μάρτιο- αλλά τουλάχιστον ασάφειες).

Δηλαδή, το ίδιο το κράτος (τα εμπλεκόμενα υπουργεία και οι υπηρεσίες τους, καθώς και ο δήμος Αθηναίων και οι υπηρεσίες του), ύστερα από μελέτες και διαπραγματεύσεις ετών, κατέληξαν σε ένα μείζον σχέδιο για την Αθήνα και τον Παναθηναϊκό, που από κάπου μπάζει νομικά.

Μέσα στο γενικό κλίμα μπάχαλου όλα αυτά είναι απόλυτα φυσιολογικά.

Λέει ο ΠΑΟ: “Αφού στον άλλον χαρίσατε έκταση (υπήρχαν άνθρωποι που αρνούνταν μέχρι τέλους να βάλουν την υπογραφή τους για την παραχώρηση της έκτασης στο Νέο Φάληρο), του φτιάξατε και το μισό γήπεδο μέσω “Ολυμπιακών προσαρμογών”, του είχατε ρυθμίσει και τα δισ. πριν από καμμιά δεκαπενταριά χρόνια, την άλλην τη σώσατε από τη χρεωκοπία, στον τρίτον δώσατε γήπεδο μπάσκετ με το κλειδί στο χέρι επειδή πήρε ένα πρωτάθλημα Ελλάδος και ένα κύπελλο κυπελλούχων (δηλαδή εμείς θα έπρεπε να πάρουμε την Ακρόπολη, με τέσσερα πρωταθλήματα Ευρώπης και 40 εγχώριους τίτλους), αφού εμείς τουλάχιστον σας παραχωρούμε το ανυπολόγιστης αξίας ακίνητο στην Αλεξάνδρας, τότε κόψτε το λαιμό σας να το λύσετε το θέμα”.

Ας έχει και κάποιες τρύπες

Κάθονται, λοιπόν, κάτω όλοι οι σοφοί του δημοσίου και φτιάχνουν ένα πακετάκι που να μπορούν κυβέρνηση και δήμος να το πουλήσουν επικοινωνιακά (άρα και όσο το δυνατόν νωρίτερα) και ας έχει και κάποιες τρύπες.

Ωστόσο, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι κόμμα, είναι συνονθύλευμα διαφόρων ομάδων, τάσεων και γκρουπούσκουλων. Κάποιοι από όλους αυτούς (με κίνητρα απροσδιόριστα), ψάχνουν εντατικά για τις τρύπες. Τους πιάνει μέχρι και ο πόνος για τις κάποιες εκατοντάδες τσιγγάνων, λες και θα τους πάρουν τις περιουσίες τους ή λες και ζουν σε παλάτια και κινδυνεύουν να τα χάσουν.

[Και εδώ προκύπτει, βέβαια, ένα κρατικό αίσχος: οι αρχές, αντί να τους μετεγκαταστήσουν σε καταλύματα με αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης, καταφεύγουν σε διωγμούς που μυρίζουν ρατσισμό και προκαλούν την αντίδραση ακόμη και του Συνηγόρου του Πολίτη.]

Πάντως, η συγκεκριμένη ανθυποομάδα του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκει την τρύπα στο σχέδιο (αυτήν του εμπορικού κέντρου – Βωβούπολης), παρασύρει και παγιδεύει την ηγεσία του κόμματος, η οποία προσπαθεί με λογικές ακροβασίες να χωρέσει πολλά πεπόνια στην ίδια μασχάλη. Όλοι δε, στην από ‘κει πλευρά, παριστάνουν πως δεν καταλαβαίνουν ότι η Βωβούπολη συμπαρασύρει το όλο σχέδιο, άρα και το γήπεδο.

“Υπάρχουν νόμοι και δικαστήρια και ελπίζουμε να μας δικαιώσουν”.

Αφού στη χώρα αυτή όλα επιτρέπονται, φθάνουμε στο σημείο να επιτίθεται με όλα τα μέσα η ΠΑΕ ΠΑΟ προσπαθώντας να επηρεάσει την απόφαση του ανωτάτου δικαστηρίου της χώρας (με κωμικά ρεπορτάζ στο Star), ο Τσίπρας να γίνεται σύνθημα στη Θύρα 13, ενώ και ο Βωβός νομίζει προς στιγμήν ότι διαθέτει το μεγάλο όπλο: την ΚΑΕ ΓΣ Αμαρουσίου! Επειδή όμως το Μαρούσι είναι Μαρουσάκι, δηλαδή έσταξε η ουρά του γαϊδάρου για το ΓΣΑ, και επειδή οι Μαρουσιώτες δεν μασάνε, αναγκάζεται να το μαζέψει.

Ο μόνος που λέει το αυτονόητο, δηλαδή ότι “υπάρχουν νόμοι και δικαστήρια και ελπίζουμε να μας δικαιώσουν”, είναι (περιέργως, θα έλεγαν κάποιοι αντιπαναθηναϊκοί) ο Θανάσης Γιαννακόπουλος.

Ωραία αυτά, αλλά εδώ που φθάσαμε τι προοπτικές υπάρχουν; Θα προλάβει ο Καραγκούνης να παίξει (ή -όπως λέει και κάποιος πονηρός- να πέσει) στο καινούργιο γήπεδο, όπως ονειρεύεται; Ή έστω ο γιος του;

Η κατασκευή του γηπέδου σίγουρα θα καθυστερήσει κι’ άλλο, αλλά ούτως ή άλλως έχει καθυστερήσει δεκαετίες (θυμόμαστε την ιδέα να είναι στο φάκελλο για τους Ολυμπιακούς του 2004). Ίσως όμως η απόφαση του ΣτΕ για αναστολή να αποτελεί ευκαιρία:

• Για να γίνει ένα μικρό βήμα μήπως και κλείσει κάποτε (ή έστω περιορισθεί) ο φαύλος κύκλος των εξυπηρετήσεων και να επιβεβαιωθεί το κράτος του νόμου. Αν υποταχθεί το πρότζεκτ (και το Δημόσιο) στις επιταγές της νομιμότητας και τις αποφάσεις των δικαστηρίων και τροποποιήσει ανάλογα το σχέδιο της διπλής ανάπλασης, αυτό θα είναι ένα μήνυμα προς όλους: αφού ένας τόσο μεγάλος σύλλογος δεν κατάφερε να φτιάξει γήπεδο με βύσμα, τότε εσείς οι υπόλοιποι μην ελπίζετε.
• Για τον Παναθηναϊκό. Σκεφθείτε το ηθικό πλεονέκτημα που θα απολαμβάνει ο σύλλογος (και οι οπαδοί του στα ανά την επικράτεια καφενεία), αν η ομάδα τους γίνει η πρώτη που θα φτιάξει γήπεδο χωρίς χαριστικές ρυθμίσεις.
• Για το Βοτανικό. Θα μπορέσει να αναβαθμισθεί η περιοχή με τους καλύτερους δυνατούς όρους και να μην πήξει η Ιερά Οδός από την Αγίας Άννης και πάνω από τα αυτοκίνητα των 35.000 επισκεπτών (επί καθημερινής βάσεως) στο εμπορικό κέντρο Βωβού.

Για να μην ξεφεύγουμε όμως σε φαντασιακές καταστάσεις, υπάρχει και το -πιθανότερο- ενδεχόμενο απλώς να απορρίψουν τα μέλη του ΣτΕ την κύρια προσφυγή το Μάρτιο.

Θα έχουν υποκύψει στα καταιγιστικά ρεπορτάζ του Star…

---

ΥΓ1: Κάποτε η Λιάνα Κανέλλη προωθούσε την ιδέα να γίνει το γήπεδο του ΠΑΟ σε έκταση του δημοσίου στα ορεινά του Γκύζη, με θέα όλη την Αθήνα, τελεφερίκ για τους φιλάθλους και θεαματικά visual effects στον ουρανό την ώρα των αγώνων. Καμμιά άλλη ιδέα για τοποθεσία και υλοποίηση, σε περίπτωση που ναυαγήσει η διπλή ανάπλαση; Ένας φίλος, π.χ., προτείνει να γίνει το γήπεδο στην πλατεία Συντάγματος, για να βλέπει ματς και ο πρωθυπουργός χωρίς πολλές μετακινήσεις.

ΥΓ2: Ποιος θα αναφωνούσε κοιτώντας την πρώτη φωτογραφία του θέματος: “Είναι μακέτο τούτο το έργο;”

ΥΓ3: Όποιος στείλει φωτογραφίες με κορμοράνους και άγρια γεράκια στο Βοτανικό, κερδίζει ετήσια συνδρομή στην Αυγή!