Ο Μίλτον Φρίντμαν προφητεύει με ακρίβεια τη μοίρα της νομισματικής ένωσης. Πώς ο Ντελόρ παρέσυρε τις συντηρητικές δυνάμεις μακριά από τις αρχές τους, σε ένα σχέδιο ναπολεόντειας, αυτοκρατορικής, συγκεντρωτικής Ένωσης, και γιατί το μέγεθος, η θέση και η τρέχουσα αδυναμία της Ελλάδας υπαγορεύουν να είμαστε όσο το δυνατόν πλησιέστερα στην Ευρώπη.
Η παραδειγματική παρουσία της κυβέρνησης Κάμερον στη Βρετανία και της πολιτικής της στον ευρωπαϊκό πολιτικό χάρτη δείχνει τον φιλελεύθερο δρόμο προς ένα μέλλον με ανάπτυξη, δίνει μία πειστική απάντηση στα βασανιστικά ερωτήματα σχετικά με την ανταγωνιστικότητα της Ευρώπης.
Oι αστοί που βλέπουν το παρόν και το μέλλον τους στην αγορά, σε μία όλο και πιο απελευθερωμένη αγορά, θα αναζητήσουν (αναζητούν ήδη…) πολιτική εκπροσώπηση στη φιλελεύθερη Δεξιά.
Η λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές θα κριθεί σε βάθος χρόνου, αλλά είναι ήδη ορατό πως μια καθαρά μνημονιακή πολιτική, όπως έχει εγγραφεί στη συλλογική συνείδηση, γίνεται δεκτή από την κοινωνία σαν αυτή να την περίμενε εδώ και χρόνια.
Πολλοί μοιάζουν να ξεχνούν ότι η έννομη τάξη μας, σε εφαρμογή των φιλελεύθερων αρχών, δεν απαγορεύει να είναι κάποιος εθνικοσοσιαλιστής ή οτιδήποτε άλλο. Και αν κάνουμε αρχή σε τέτοιου είδους ποινικοποίηση, τότε πού θα σταματήσουμε;
Η ιδέα της περισσότερης Ευρώπης στην παρούσα συγκυρία μοιάζει με συμβουλή να αυξήσουμε τη δόση του δηλητηρίου προκειμένου να αποτρέψουμε τη δηλητηρίαση. Δεν είναι καν ομοιοπαθητική.
Σήμερα, υπό το βάρος της κρίσης, η συντηρητική Ευρώπη του Σαρκοζί και της Μέρκελ με ποιο οραματικό λόγο απευθύνεται στις κοινωνίες, τι έχει να προτείνει… Τη δημοσιονομική πειθαρχία και σταθερότητα!
Θα πληρώσουμε και θα ζοριστούμε προκειμένου να ξεπεράσουμε το σκόπελο. Αλλά όσο το κράτος συνεχίζει να μεταμφιέζεται σε καφετζή ή καθαρίστρια, φορτώνοντας τον προϋπολογισμό του και καταπνίγοντας τις δυνάμεις της αγοράς, ο κίνδυνος της χρεωκοπίας θα παραμονεύει στη γωνία, ξανά και ξανά.
No Greek government in the last quarter of a century has had the luxury of such a promising window of opportunity to drive reform and modernisation. But such a juncture calls for Costas Karamanlis to turn to conviction politics.
Home
Πολιτική
Κοινωνία
Σπορ
Άλλα
Greece
Multimedia
Audio
Τοπόσημα
Video