Η μαγεία του παραμυθιού της Σταχτοπούτας, η δίκαιη τιμωρία της βραζιλιάνικης αλαζονείας, της αγγλικής αμετροέπειας, της γαλλικής αυτοδιάλυσης και της ιταλικής ανοστιάς.
Το Μουντιάλ των Φτωχών
![Σταχτοπούτα](https://serpico.gr/wp-content/uploads/2018/04/cinderella-1-600x270.jpg)
Η μαγεία του παραμυθιού της Σταχτοπούτας, η δίκαιη τιμωρία της βραζιλιάνικης αλαζονείας, της αγγλικής αμετροέπειας, της γαλλικής αυτοδιάλυσης και της ιταλικής ανοστιάς.
Θα πληρώσουμε και θα ζοριστούμε προκειμένου να ξεπεράσουμε το σκόπελο. Αλλά όσο το κράτος συνεχίζει να μεταμφιέζεται σε καφετζή ή καθαρίστρια, φορτώνοντας τον προϋπολογισμό του και καταπνίγοντας τις δυνάμεις της αγοράς, ο κίνδυνος της χρεωκοπίας θα παραμονεύει στη γωνία, ξανά και ξανά.
Η κοινή τύχη Περιστερίου και Πανιωνίου. Και πώς ένας οπαδός του Παναθηναϊκού έψαχνε το Γιαννακόπουλο για να διαμαρτυρηθεί για τη διαιτησία, μονολογώντας: “Τέτοια νίκη δεν την θέλω”.
Μπορεί η διοίκηση του Ολυμπιακού να έσωσε τους οπαδούς του από ανελέητη καζούρα στα ανά την επικράτεια καφενεία, μπορεί να ικανοποίησε το κοινό περί δικαίου αίσθημα, αλλά η αξιοπιστία της διοργάνωσης του Κυπέλλου υπέστη πλήγμα.
Κακό πράγμα η αλαζονεία. Πολύ περισσότερο όταν δεν βασίζεται καν στην επιτυχία σου, αλλά στην καταγωγή σου. Στον Παναθηναϊκό φαίνεται ότι θα τους πάρει πάνω από ένα χρόνο για να καταλάβουν ότι η αίσθηση υπεροχής που γεννούν τα πολλά λεφτά δεν οδηγεί σε αποτελέσματα αλλά σε αποτυχίες.
Ημέρα σταθμός για το ελληνικό μπάσκετ η 14η Ιουνίου 1987. Δεν είναι μόνο επειδή πήραμε τον πρώτο από τους μεγάλους τίτλους που έχει φέρει το άθλημα, αλλά επειδή έγινε η αφετηρία για κυριαρχία σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Ο σπόρος υπήρχε όμως από πριν. Πώς ο Άρης έβαλε τα θηρία στο παιχνίδι και αυτά τον κατεσπάραξαν.
Οι επιχειρήσεις ΜΜΕ στην Ελλάδα απολαμβάνουν ένα αδιανόητο καθεστώς εδώ και δεκαετίες, που αποτελεί βάση διαπλοκής, αφού ενισχύει τις ανομολόγητες συναλλαγές ανάμεσα στα πολιτικά κόμματα και τα ΜΜΕ.
Επειδή την άνοιξη οι βροχές δεν είναι συχνές στην Αττική, και επειδή είναι απίθανο να βρέχει στην Παιανία την ώρα που λάμπει ο ήλιος στα υπόλοιπα Μεσόγεια, ο Τεν Κάτε δεν μπορεί παρά να έχει πλέον αντιληφθεί ότι κάποιος τον φτύνει.
Αν υποταχθεί το πρότζεκτ του Βοτανικού (και το Δημόσιο) στις επιταγές της νομιμότητας και τις αποφάσεις των δικαστηρίων, αυτό θα είναι ένα μήνυμα προς όλους: αφού ένας τόσο μεγάλος σύλλογος δεν κατάφερε να φτιάξει γήπεδο με βύσμα, τότε εσείς οι υπόλοιποι μην ελπίζετε.
Όταν ο Πανόπουλος, με το γνωστό σκωπτικό του ύφος, “μαστιγώνει” τους υπευθύνους για τα κακώς κείμενα, όσο και αν συχνά έχει δίκηο, εγώ τουλάχιστον λέω: “Κοίτα ποιος μιλάει”.
Υπάρχει κανείς που στα σοβαρά θα υποστηρίξει ότι, δόξα τω Θεώ, έφυγε ο κακός Γκαγκάτσης και έρχεται ο καλός Μητρόπουλος;