Σπάνια άκουσα κάτι από τον Τόνι Μπεν με το οποίο θα μπορούσα να συμφωνήσω – τον είχα κατατάξει (όπως και οι περισσότεροι στη Βρετανία) στην κατηγορία Loony Left. Ωστόσο, πάντοτε ασκούσε πάνω μου μία «πολιτική γοητεία», προκαλώντας μου δέος.